Een paar gedachten komen de afgelopen dagen bij elkaar in mijn hoofd. De ene is de uitnodiging om zoals Maria te zitten aan de voeten van Jezus, om naar Hem te kijken, naar Hem te luisteren en steeds meer onder de indruk te raken van Jezus. Een plek waar we mogen leren om Jezus’ stem te verstaan en te luisteren. Een plek waar we mogen horen hoe God over ons denkt. De plek waar we diep in ons binnenste mogen horen en ervaren de woorden die ook over Jezus werden uitgesproken: jij bent Mijn geliefde zoon/ dochter. In jou heb ik Mijn welbehagen. Ofwel: Ik vind jou leuk! Ik geniet van jou! Volgens mij is dit de basis van onze relatie met God. Ik verlang ernaar dat ik meer van God zie, in en om mijn leven. Ik verlang ernaar dat kinderen en tieners Jezus gaan ervaren zoals Hij echt is. Ik verlang ernaar dat de dingen die we lezen in de Bijbel niet mooie zinnen blijven tussen twee kaften, maar dat het echt levende woorden zijn waarvan we de realiteit zien in het normale leven. Als de Bijbel vol staat met wonderen, dan geloof ik dat we mogen verlangen naar wonderen. Als de evangeliën vol staan met genezingen en bevrijdingen van boze geesten, dan is het mijn verlangen dat dit meer en meer realiteit wordt in en om ons leven. Wat is het mooi dat in de psalmen staat: maak bekend de verlangens van uw hart. Mijn hart zit vol verlangens, maar vooral dat Jezus groter wordt in mijn leven, in de levens van mensen om mij heen, in onze gemeente van jong tot oud, overal. Dat het niet gaat om ons, maar om Hem! Ik mag deze verlangens bij God neerleggen. Ik vraag Hem om meer te komen met Zijn heerlijkheid. Zo mogen wij allemaal onze verlangens delen met Jezus. Ons hart delen, open en kwetsbaar. Laten we die plek vaak opzoeken, aan de voeten van Jezus. Kijkend naar Hem en verlangend om meer op Hem te gaan lijken. Verlangens zijn zo gek nog niet.
