De provinciale statenverkiezingen komen er aan. Het is weer tijd om te stemmen. Voor mij zal het dit keer een andere zijn dan anders. Ik mag nl. zelf op de lijst staan bij de Christen unie. Nee, dit is geen verkapte oproep om stemmen binnen te halen. Het is meer een oproep om ons bewust te zijn dat we een stem hebben die we kunnen laten horen. We mogen onze stem laten horen. Toch is dat tegenwoordig bijna spannend geworden. We vinden van alles en nog wat, maar daar moet je de ander toch niet mee opzadelen. Los van een verkiezing is het idee dat wij een stem hebben die gehoord mag worden, een mooi idee. Ik sprak laatst in een gespreksgroep dat er genoeg landen zijn waar je niet met luide stem kan zeggen dat je van Jezus houdt, zonder dat je wordt opgepakt. Als wij in zo’n situatie zouden zitten zou onze stem dan heel zacht en onhoorbaar worden? Maar ik denk dat er genoeg mensen zijn die het idee hebben dat hun stem het niet waard is om gehoord te worden. Die anderen weten het toch altijd beter. Maar ik geloof juist dat we allemaal iets te zeggen hebben. Ik weet zeker dat onze meningen, hoe verschillend soms ook, er toe doen. Door je stem te laten horen laat je weten hoe je erin staat. Ik heb al twee keer na een preek de kans gegeven om met elkaar kort in gesprek te gaan over God, geloof en kerk. Beide keren werd er flink gepraat. Of het echt altijd over de vraag ging die gesteld werd weet ik niet, maar we kijken elkaar wel even in de ogen en mogen stem geven aan wat wij vinden, denken of voelen. Zonder veroordeling. Zonder dat het niet goed zou zijn. Gewoon spreken vanuit je hart en woorden geven aan wat er binnen in ons beweegt. Voor mij is ook onze stem tijdens de verkiezingen een mogelijkheid om iets te betekenen. Ook al voelt het heel ver weg. Ook al zijn we het vertrouwen in de politiek misschien wat kwijt. Toch geloof ik dat God nog steeds mensen op plekken zet om concreet iets te betekenen in de maatschappij. Mensen die, vervuld met Gods Geest, vorm willen geven aan het koninkrijk van God in onze eigen omgeving. Ja, het menselijke en Goddelijke lopen soms verward door elkaar. Volgens mij komen we dan weer bij het woord STEM. We mogen als kinderen van God Zijn stem leren verstaan. Wat heeft God te zeggen over de dingen. De geestelijke en kerkelijke dingen, maar ook zeker de zaken in onze maatschappij. Door Gods stem te leren verstaan bouwen we aan onze relatie met God. Zo leren we Hem beter kennen. Zo ontdekken we wat Gods wil, drijfveren en motivatie is. Door in gesprek te gaan en alles met Hem te delen. Ons hart, ons leven, onze vragen en de spannende zaken uit onze maatschappij met Hem te delen. Zijn stem spreekt nog steeds. Door de Bijbel, door zoveel andere dingen maar zeker ook door andere mensen heen. Misschien mogen we stemmen voor mensen die hetzelfde verlangen hebben als wij, en als God in onze omgeving. Ik denk dat dit een verschil kan maken. Stukje bij beetje.
Robert
