In een vorige bijdrage heb ik iets geschreven over Psalm 23. De psalm die gaat over de Herder en over het schaap. Maar wie de psalm goed leest weet dat deze psalm als het goed is voor ieder persoonlijk is geschreven. In de psalm wordt niet aangegeven dat de Heer de herder is, nee de Heer is mijn herder. Persoonlijker kan het niet. Is het daarom dat deze psalm zo geliefd is, je voelt je als het ware door God zelf gekend door de woorden: De Heer is mijn herder. En heel veel mensen willen deze woorden graag bevestigen. Deze psalm is nog steeds voor veel mensen de eerste psalm waaraan ze denken als over de psalmen wordt gesproken. In de moderne tijd is er een parodie op deze psalm gemaakt. Hierin wordt gezegd dat wij God als Herder niet (meer) nodig hebben. God is vervangen door een goede baan, een meer dan modaal inkomen, polissen met goede financiële dekkingen en polissen voor zeer goede medische zorg. Wat zou God daar nog aan toe kunnen voegen, met andere woorden, we hebben geen God meer nodig, we hebben zelf een God geschapen, eigenlijk zijn wij wat kennis en kunde betreft als mensheid aan God gelijk geworden. God is overbodig, God is geweest, passé. Maar deze psalmdichter weet dat hij niet op dat alles kan vertrouwen. De woorden van psalm 23 zijn ook in onze tijd nog van onschatbare waarde. Veel mensen klemmen zich vast aan de belofte dat de Heer hun persoonlijke herder is. Alle andere zaken zijn van voorbijgaande aard maar de woorden van onze God zijn voor de eeuwigheid, de Heer is voor eeuwig mijn herder is voor hen veel belangrijker dan de andere zogenaamde zekerheden en beschermingen. Die zijn tijdelijk. Deze psalm heeft eeuwigheidswaarde.
