Hoe goed is het dat we kunnen beslissen: wat te eten, wat te dragen, met wie we tijd doorbrengen, door wie we moeten regeren …
“Bid tot de Heer voor de stad waarheen ik jullie weggevoerd heb en zet je in voor haar bloei, want de bloei van de stad is ook jullie bloei”. Dat adviseerde de profeet Jeremia (29:7) de verbannen Israëlieten meer dan 2700 jaar geleden. Als het goed gaat met de stad en het land waarin we wonen, komt het ook goed. Dus als christenen is het onze taak om betrokken te raken en bij te dragen aan het goede. Door sociale betrokkenheid, door gebed en door wijze woorden in een vaak luidruchtige tijd.
We kunnen overal boos over worden: het weer, corona, te hoge belastingen, het klimaat, alles is stom! Of we kunnen ervoor kiezen om ons te verheugen over de rijkdom waarin we leven. En dat we in veel opzichten inspraak kunnen hebben in wat er gebeurt.
Misschien ooit … het regelen van het weer of een wereld zonder belastingen is op een directe manier moeilijk. Maar we kunnen naar partijprogramma’s kijken, politici vragen en een mening vormen. We kunnen deze mening keer op keer kritisch in twijfel trekken, belangrijke onderwerpen met anderen bespreken en, in de algemene context van de sociale samenleving, ertoe bijdragen dat verstandige ideeën worden waargenomen en niet wie het hardst roept uiteindelijk wint.
In de afgelopen week ging het over de keuze die meer dan 13 miljoen in aanmerking komende kiezers in ons hele land mochten doen. Het ging om de juiste kleuren, de juiste richting. Rood, Blauw, oranje, groen of misschien nog juist meer om links of rechts. Een keuze hoe het (voorlopig) verder moet gaan in ons land. Bepaald geen sinecure. Velen maken zich zorgen over de uitdagingen van de toekomst.
Het is een groot privilege … we mochten onze stem uitbrengen, we konden vrienden, buren en collega’s aanmoedigen om dat te doen en zelfs per brief stemmen als we niet persoonlijk naar de stembus konden komen. Omdat het hebben van de keuze een groot voorrecht is, mogen we niet lichtzinnig gokken door de keuze aan anderen over te laten.
En nu na de verkiezingen – hoe het ook is afgelopen – kunnen we bidden voor de politici. Omdat ze menselijk blijven. We kunnen eisen dat ze opstaan, dat ze eerlijk en rechtvaardig zijn, dat ze doordachte beslissingen nemen in het belang van de mensen. Maar we kunnen niet van hen verwachten dat ze wonderen verrichten. Het maakt niet uit wie er aan de macht komt, belastingen, klimaat en corona zullen deel uitmaken van het leven. En om op de lange termijn de juiste koers uit te zetten, hebben ze een duidelijke visie en een stabiele ruggengraat nodig om op te komen tegen economische belangen en lobbyen. Daarvoor kan Gods steun geen kwaad.
We zijn op weg naar Pasen en een blik op het grote Kruis kan ons zeker helpen. God dwarsboomde alles wat mensen van elkaar scheidt: afgunst, leugens, egoïsme, liefdeloosheid, machtsmisbruik … En degene die aan het kruis hing zei: “Wat je de minste van mijn broers hebt aangedaan, heb je mij aangedaan”. Gods liefde voor de wereld en voor ons mensen is onvoorwaardelijk en overschrijdt alle grenzen. Hij toonde dat aan het kruis.
We hebben een keuze, laten we die gebruiken en voor God opkomen voor degenen die winnen.
