Kortgeleden was er een orgelconcert in “De Ontmoeting”. De organist, Gert van Hoef, is ondanks zijn jonge leeftijd landelijk bekend. En het was een genoegen hem te horen, maar vooral te zien spelen; een camera bij het orgel maakte dat mogelijk. En terwijl hij registers aan- en uitschakelde, en zijn vingers over de toetsen dansten, besefte ik hoe bijzonder in de kerk het orgel eigenlijk is.
Want het is een heel ander muziekinstrument dat een fluit of een trompet. Daar komen alle klanken uit één instrument, maar een orgel bestaat uit honderden pijpen, ieder met hun eigen toon en hun eigen klankkleur. Geduldig wachten ze, tot de organist hun register en hun toets gebruikt.
En terwijl ik de organist zag spelen, dacht ik opeens: eigenlijk lijkt een gemeente op zo’n orgel. Er horen honderden mensen bij, en ze zijn allemaal verschillend. Er zijn er die spreken op een hoge toon, maar ook mensen met een diepe bas. Er zijn er die luid uitklinken boven de rest, maar ook met een zachte, lieflijke toon.
Maar als de Organist hun register en hun toets aanraakt, blaast de lucht van de Geest door de pijp, en er komt een klank tevoorschijn die past in het muziekstuk dat ten gehore wordt gebracht. De pijpen doen het samen, als ze aangeraakt worden door de Bespeler.
U merkt: als vanzelf zijn er in mijn tekst de hoofdletters verschenen die verwijzen naar God. De Musicus is goed, is volmaakt. En nu maar hopen, dat ook het orgel in orde is. Dat er geen pijpen verstopt zitten of vals van toon. Dan kan er ook door ons de prachtigste muziek klinken als de Heer aan het spelen is.
