Veel gelovigen, misschien wel allemaal, geven aan dat zij gelovig zijn uit volle overtuiging. Maar bij doorvragen geven ze ook direct ruiterlijk toe dat ook zij min of meer regelmatig last hebben van twijfel. Ze zeggen dan zoiets als: Ik geloof zeker in God, in Jezus en in de Heilige Geest maar………
ik moet toegeven dat ik ook wel eens twijfel. Ook is het vaak zo dat ik heel vaak als ik vast overtuigd ben van mijn geloof bezig ben met het denken aan andere, vaak hele daagse, zaken.
Ik concentreer mij dan niet om mijn geloof(s-activiteiten) maar denk bijvoorbeeld aan de zorgen voor morgen of een bepaald voorval van langer of korter geleden.
Mij echt concentreren op alleen maar geloofszaken valt mij niet mee, eigenlijk ben ik nooit vrij van bijkomende gedachten.
Eens plaatste Jezus een kind in het midden van de discipelen met de toevoeging dat wanneer zij niet zouden worden als dit kind zij het Koninkrijk niet zouden kunnen binnengaan.
Zou het zo zijn dat Jezus hiermee bedoelde dat een kind zich onvoorwaardelijk kan concentreren op iets. Kijk maar eens wanneer ze spelen, ze gaan finaal op in hun spel. Met de auto ’s in de zandbak, met een bal, met een poppenhuis of met een computerspel, de wereld om hen heen bestaat niet meer. Het enige wat telt is datgene waar ze op dat moment mee bezig zijn. Geen gedachten over morgen of over een verdere toekomst en ook geen gedachten over voorvallen die gisteren of nog langer terug hebben plaatsgevonden. Nee, alleen datgene waarmee ze bezig, daar is hun aandacht op gericht. Zou het met geloofszaken bij de gelovigen ook niet gelijksoortig moeten zijn ?
Je alleen richten op het geloof en andere zaken die ook zeker belangrijk zijn even niet toelaten.
Ga eens helemaal op in het geloof, wordt eens als een kind, geloof en laat geen ruimte voor vragen. Vragen zullen er blijven, maar wees zo geloofsgericht om vragen zo nu en dan niet toe te laten.
Kinderlijk geloof is overigens niet hetzelfde als een kinderachtig geloof.
