“En wat jimme ek dogge, yn wurd of died, doch dat allegearre yn ’e namme fan de Heare Jezus, mei ’t jimme God de Heit tank bringe troch Him.”
Deze tekst uit Kolossenzen 3:17 las ik een paar weken geleden, en die bleef hangen. Bij kerkenwerk bedenk je nog wel dat je dat voor de Heer doet, maar in het dagelijks leven is dat meestal niet het geval. Maar als je je dat bedenkt, kijk je er ineens ook met andere ogen naar.
Regelmatig heb ik twijfels over mijn baan, mijn leven: doet het er toe wat ik doe? Telt het ook maar voor een syllabe mee voor God? Wat leg ik uit als ik voor de Hemelpoort sta? Heb ik dan genoeg gedaan? En nog is dat een gedachte die regelmatig door mijn hoofd speelt, want er is altijd meer te doen, meer aandacht voor anderen, meer vrijwilligerswerk, meer hulp aan goede doelen, meer reflectie, meer bidden, meer oprechte gesprekken, meer vertrouwen, meer geloof, meer stilstaan bij God. Ik ben daarin maar heel gemiddeld, niks bijzonders. Hoe zou God daar over denken aan het eind van mijn leven?
Maar toen dus die tekst: doe alles wat je doet en zegt uit naam van de Here Jezus.. Als je daar wat langer bij stilstaat, kijk je toch anders naar het contact met je collega’s en naar je werk, naar je contacten met vrienden en familie. Hoe klein en onbetekenend het ook lijkt, het is goed als je het doet uit naam van Hem. En je mag God ook danken voor alles wat je kunt en mag doen. Sta er eens bij stil – doe je alles uit naam van de Heer, en zijn we dankbaar genoeg?
Hij is er altijd voor ons, als we ons dat beseffen, weet je dat je (met Hem) bergen kunt verzetten. Wellicht heb je ineens weer zeeën van tijd om toch nog ergens te helpen ?
Zonnige zomer toegewenst!
