Terwijl ik deze column schrijf, zitten onze ministers erover te delibereren of er een avondklok in ons land moet worden ingevoerd. In andere landen zijn ze daar inmiddels aan gewend, maar tot nu toe was bij ons de weerstand groot. Is het nodig? Ik durf er geen oordeel over uit te spreken. Maar er valt me wel iets op in de discussies. Voorstanders zeggen: alleen zo krijg je mensen zover dat ze ophouden elkaar te treffen. Tegenstanders zeggen: we kunnen het niet handhaven en dan krijg je dat mensen nog veel langer bij elkaar blijven (van voor 8 uur tot na 4 uur ’s nachts). Die discussie is onthullend. Ze laat zien, dat regels onmachtig zijn, als wij mensen niet willen wat goed voor ons is. Regels roepen op, dat mensen listig op zoek gaan naar mazen in de wet. Dat wisten ze in de Bijbel al. Vooral Paulus had door, dat je met geboden de mens niet op het rechte pad brengt. Ze roepen het verzet juist wakker. Hij zet er iets anders tegenover: de vrijheid van de Geest. Kinderen die hun verstand nog niet hebben hebben regels nodig, volwassenen weten zelf wat ze moeten doen. En het geloof in Jezus en het leven in zijn Geest maakt je tot zo’n volwassene. Het lijkt erop, dat die volwassenheid in deze crisistijd soms ver weg is. Daarom komen er steeds meer regels. Maar mocht u straks inderdaad ’s avonds gedwongen thuis zitten – mediteer dan maar eens over Rom. 7 en over Gal.4 en 5. Het zijn niet de makkelijkste stukken in de Bijbel, maar ze zijn verbijsterend actueel. U hebt er in elk geval de tijd voor.
