Is er überhaupt iets om naar uit te kijken? Is het nog de moeite waard om iets moois te plannen? Wat hebben we de afgelopen twee jaar moeten annuleren! Stappen met vrienden, excursies, vakanties, in de kerk: jonge stellen die uitkeken uit naar hun bruiloft, de bediening van de doop van je kind, de zondagse erediensten. Er stonden aantrekkelijke koorconcerten gepland, inloopochtenden, koffiesoosen, Bijbeluurtjes en de Younited-bijeenkomsten: uitgesteld, verplaatst, weer afgelast of zelfs uiteindelijk … opgeheven! Ik las ergens een citaat van een schrijver die het op ironische wijze zo verwoordde: “Ja, maak maar een plan! Wees gewoon een groot licht! En maak dan een ander plan. Geen van beiden gaat.”
Dat is één kant als we terugkijken op de afgelopen twee jaar. Maar aan de andere kant: wat hebben we geleerd! Trouwen kan ook in de tuin van de buren. Kerkdiensten via de livestream in haast NOS-kwaliteit. Thuiswerken en vergaderen via het computerscherm – daar zijn we nu echt goed in! Professioneel en privé. Zoals het gezegde luidt: ‘Noodzaak is de moeder van de uitvinding’. Vooral als je met oudere mensen praat hoor je ook veel rust tussen de angst en zorgen. Zeker voor wie zich de oorlog en de naoorlogse periode nog kan herinneren. Waar ontbering het dagelijkse leven was. Maar je leefde nog. Er was veel vertrouwen in God. Maar … zoals de ouderen nog weten uit de toepasselijke zin in de Bijbel: “Het hart des mensen overdenkt zijn weg, maar de Here bestiert zijn gang”.
Natuurlijk plannen we in ons leven. Maar niet elk plan werkt. Een virus hoeft niet eerst te komen en de hele wereld op zijn kop te zetten. Je plannen kunnen elke dag om andere redenen worden gedwarsboomd. Je keek die dag uit naar een heerlijke autorondrit! Maar op diezelfde dag begaf je auto het. En de monteur in de werkplaats zei: “Je kunt de auto beter laten staan. Overmorgen staat ‘ie weer klaar.” Daarna maakte je een onverwacht prachtige wandeltocht in het eigen ‘Smûk skaadzjend beamtegrien’.
Je kunt zeker veel van dit soort voorbeelden bedenken! Het recept erachter is: maak jezelf niet afhankelijk van je plannen. En ook niet van je verwachtingen. Blijf niet hangen in je teleurstelling, maar maak er iets van! Ik geef toe dat dit vaak makkelijker gezegd dan gedaan is! Zeker als het niet alleen om een reis of een uitgesteld feest gaat, maar om echt serieuze dingen. Maar hetzelfde geldt hier: laat je niet leiden door mislukte plannen. Zet een nieuwe stap. Hoe kan het eruit zien?
Ik hou van de natuur en ben graag buiten. Het komt wel eens voor dat een bospad zomaar eindigt. Er was misschien ooit wel een doorgang. Nu is er alleen nog maar struikgewas en puin. Dus moet je een andere manier vinden. Waar kan ik stappen en niet uitglijden? Waar houd ik me vast? Wat kan voor mij als pad dienen totdat ik weer in de juiste richting kom? Veel mensen hebben zich de afgelopen twee jaar door de pandemie heen geworsteld. Namen het zoals het werd, gebruikten het en ontwikkelden het verder. En het ging verrassend goed!
Als je buiten de gebaande paden bent heb je vertrouwen nodig. Vertrouwen dat het verder gaat. Ook al zie je nu misschien nog niet hoe. Dat je uit het ruige terrein kan komen. Eerder citeerde ik niet voor niets uit Spreuken 23 vers 9. Het herinnert ons eraan wat de reden voor zo’n vertrouwen is: “Een mens stippelt zijn weg uit, de HEER bepaalt de richting die hij gaat.” Je maakt grote plannen. Je stelt je doelen. Dat moet je ook doen en je zult vast een manier bedenken. Maar het is God die je stappen leidt. Misschien gaat het over heuvels en door dalen. Misschien ben je bang voor de afgrond die zich naast je opent. Maar heb vertrouwen dat God je zal leiden. Vertrouw op hem. Dat helpt ook op de paden die goed doorlopen. Ga zonder angst. Ook als ze stoppen: je vindt wel weer een manier. God zal je een weg wijzen. En zal je stap voor stap begeleiden. En zal je iets verrassends laten zien waar je blij mee kan zijn.
Gezegende paden toegewenst!
