Zondagmorgen. Ik ga naar de kerk en heb voor de dienst nog even tijd om na te denken. Nu kan ik zeggen dat ik over God na zat te denken maar dan zou ik liegen. Mijn gedachten gaan naar de dag ervoor. Er gebeurde gisteren op het eerste gezicht niets bijzonders. En toch…..?! Ik zat gisteren in de sporthal bij een uitwedstrijd van één van onze dochters te kijken. Haar team is fanatiek aan het inspelen voor de wedstrijd. Ze speelt in 2 teams en vanmorgen speelt ze in het team dat lager speelt. Ik zit een poosje naar het inspelen te kijken als ik plots haar coaches van het hogere team op de tribune zie komen. Ze hebben pen en papier in de hand. Hun bedoeling? Ze willen mijn dochter observeren. Ze willen weten hoe ze hier speelt en wat voor rol ze heeft. Ze noteren alles. Wat goed gaat, wat minder, neemt ze beslissingen, wanneer wel en wanneer niet, wat is haar rol in dit team. De ene lezer van deze column zal zeggen ‘tja, dat zie je vaker in de sport’. De andere zal zich afvragen ‘waar dat nou goed voor is’. Ik vroeg de coaches waarom ze dit deden. Ze gaven aan dat ze aan onze dochter merkten dat ze in dit team niet zo lekker in haar vel zat. Dat ze niet lekker haar plekje had. Niet haar rol kon spelen. En dat dat automatisch invloed heeft op hoe ze in het hogere team in het veld staat. Hoewel ze daar wel haar rol op zich durfde nemen. ‘Maar’, wisten ze, ‘als ze daar niet lekker speelt heeft dat invloed op het hogere team’. Ze noteren alles en gaan dat met haar bespreken. Ik moet maar afwachten wat de uitwerking zal zijn maar vind het bijzonder dat haar coaches tijd genomen hebben om naar deze wedstrijd te komen kijken. Ze moesten er ook nog voor omrijden. Zo zittende in de kerk kijk ik om mij heen…. Met verbazing denk ik terug aan gisteren met een warm hart van die anderen met zorg voor mijn dochter. ‘zorg om ….zorg voor ’. Tja hoe doen wij dat eigenlijk in de kerk……
