Hierover mocht ik een lezing houden op de Friese kerkendag in Joure. Ik mocht wat vertellen over de link tussen kerk en maatschappij. Ik begon met het bekende verhaal van de Barmhartige Samaritaan. Toevallig staat het schilderij van Vincent van Gogh op de voorkant van de bijbel die ik deze weken veel lees. (Herziene Willibrord vertaling.) Iemand komt bij Jezus met de vraag: Wie IS mijn naaste? Na een paar vragen, antwoorden en een gesprek verteld Jezus een prachtig maar voor Joodse oren een verhaal dat vol dynamiet zit. Uiteindelijk eindigt het verhaal niet met wie je naaste IS, maar wie je naaste WORDT. Dat is een belangrijke en spannende verandering. In gesprek met de mensen op de kerkendag ontdekten we dat de nieuwe stroom vluchtelingen onze naaste worden. Iemand zei dat hij vond dat we als kerk meer moeten opkomen voor de nieuwe vluchtelingen. Juist als christen worden we opgeroepen naaste te zijn voor de vluchteling. Een principe dat God al in het oude Testament laat zien. Een ander vroeg wat we kunnen doen als kerken voor al die mensen die door de hoge energieprijzen nog meer in de schulden komen. ‘Ik heb het goed en wij betalen niet meer omdat onze prijs vaststaat, en ik krijg toch de 400 euro compensatie. Ik zou graag willen dat dit op een plek komt waar ze het echt hard nodig hebben.’ Eigenlijk vraagt ze: wie wordt er door deze energiecrisis mijn naaste? Een spannende vraag die zo concreet is, en zo dichtbij. Wie wordt in deze tijd uw, misschien totaal onverwachte, naaste.
