Sinds de dood van George Floyd op 25 mei zijn er heel wat demonstraties geweest tegen racisme. Leuzen werden mee gedragen: black lives matter; waarmee werd aangegeven dat het leven van zwarte mensen betekenis heeft. Racisme is verkeerd. Elk leven is namelijk van betekenis.
Bij het zien van de demonstraties vroeg ik me af: wie geeft nu eigenlijk aan wie betekenis? Moet de overheid zorgen dat mensen betekenis houden? Moeten werkgevers of maatschappelijke organisaties daar voor zorgen? Wie moet nu gaan handelen vanwege de demonstraties? Wanneer ben je eigenlijk van betekenis en wanneer niet?
In Psalm 139 staat: “Want U hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven.Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben” (Vers 13v). Voor de Here is het leven van ieder mens van betekenis en waardevol. Dat is belangrijk juist wanneer we ons niet zo waardevol vinden door onze afkomst, door het gedrag van mensen om ons heen; in het gezin, in een relatie, bij het werk of door ziekte of door onze fouten. Ieder mens is kostbaar voor God; zelfs voor slechte mensen geldt dat. Jezus Christus stierf aan het kruis, zodat ieder die in Hem gelooft niet verloren zal gaan (Joh.3,16). Hij geeft ons een ereplaats bij God de Vader.
We hebben het nodig dat mensen om ons heen betekenis geven aan het leven, ongeacht huidskleur of afkomst. Tegelijk kan niemand ons zo’n betekenis geven dan de betekenis en waarde die Jezus Christus alleen kan geven.
Weet je dat de Vader je kent?
Weet je dat je van waarde bent?
Weet je dat je een parel bent –
Een parel in Gods hand,
Een parel in Gods hand.
ELB 471
