Iemand die veel had gereisd vertoonde eens zijn tijdens de verre reizen gemaakte dia ’s van de natuur.
De man had werkelijk van over de hele wereld prachtige dia ‘s vertoond van alles wat er groeit en bloeit in de natuur. Er kwamen beelden voorbij van exotische bloemen die men kennelijk alleen in Zuid-Amerika in de vrije natuur kon bewonderen of van bloemen die waren gefotografeerd in Alaska of in het Noorden van Canada. Ook hierin kon men de schoonheid van de natuur bewonderen. Het publiek was dan ook danig onder de indruk van zoveel moois al viel duidelijk te merken dat de meeste aanwezigen de verre reizen die de persoon in kwestie had ondernomen nooit zelf zouden ondernemen.
De verteller sloot zijn inleiding met het vertonen van een bloem waarvan de schoonheid de pracht van alle andere bloemen ver leek te overtreffen. Op zijn vraag waar men dacht dat de betreffende dia was gemaakt werd dan ook veelvuldig een veraf gelegen of exotisch land genoemd.
Alhoewel de inleider nogmaals aandrong om de betreffende dia goed te bezien en de omgeving waarin het plantje stond goed op te nemen kwam niemand op de gedachte dat deze dia wel eens niet ver van huis kon zijn gemaakt.
Op de vraag van het publiek in de zaal waar deze foto dan wel was gemaakt antwoordde de inleider:
‘Komt u allemaal maar even mee’. De mensen waren wat verwonderd maar toch volgde men enigszins opgewonden de inleider.
Achter de kerk knielde hij neer en wees de aanwezigen op een ogenschijnlijk nietig bloempje.
‘Dat is ‘em’ gaf de inleider aan. Het publiek kon het eerst niet geloven maar toen bij terugkomst in de zaal de dia met de betreffende bloem nog zichtbaar was moest men toegeven dat het inderdaad de aangewezen bloem moest zijn.
‘Zie je’ zei de inleider ‘je hoeft totaal niet ver te reizen om hele mooie dingen in de natuur te ontdekken; de ogen een beetje openhouden en je ziet Gods schepping overal in volle gloed’.
