Twee mensen ontmoetten elkaar in de wachtkamer van de huisarts en naast het gesprek over het weer, de indeling van de Hoofdweg, de (ontbrekende) rotondes en het voetbal raakten ze ook in gesprek over medische zaken. De ene man maakte de opmerking: ‘Vroeger op school wilden we graag de hoogste cijfers halen maar bij de dokter hebben we liefst gewone of wat lagere waardes. We hebben liever geen hoge bloeddruk, geen (te) hoge hartslag en geen overgewicht’. De middelmaat past ons het beste. De andere gaf hem hierin gelijk en het gesprek ging toen ongemerkt over van medische zaken naar geestelijke zaken. ‘Weet je waar we ook last van hebben’ was hun oordeel, van middelmatigheid in het geloof.
We hebben geen behoefte aan hoge cijfers, we proberen wel een positieve score te bereiken maar bij de beste van de klas behoren is nou niet direct een must. We vinden het wel goed dat we zo nu en dan eens de kerk bezoeken, een vriendelijke maar niet overdadige bijdrage leveren aan de kerk en zo nu en dan iets doen beoordelen wij als meer dan voldoende. We streven niet naar een opvallende plek maar zijn tevreden met een plaatsje in de middenmoot.
Ook richting onze God vinden we een goede relatie meer dan goed. We zijn niet vaak op zoek naar een innige relatie met de Heer, een ‘af en toe’ relatie, een soort ‘LAT’-relatie achten we wel voldoende. LAT – Living Apart Together, wel ‘samenleven’ met God maar wel apart. Het moet niet te close worden, hoge cijfers hoeven van ons niet, we zijn wel tevreden met een plaatsje in de schaduw. Bijbellezen, bidden, het schiet er weleens en/of regelmatig bij in. Maar we halen het later wel weer in ! In dit verband wordt vaak de vergelijking gemaakt met een vuurkooltje dat uit de brandende haard wordt gehaald. Op zich zelf smeult het nog even na, er zit nog wel een poosje wat gloed in maar langzamerhand (of wat sneller) dooft het vuur. Een relatie dicht bij God doet je warm blijven !
