Yn it tsjerkebledsje stie in bydrage oer û.o. it “samen op weg” proces; De samenleving seculariseert, ofwol wurd “werelds”, mei om’t de tsjerken harren ynfloed ferlieze op de “samenleving”, dus ek yn Damwâld. Neffens de auteur mat we dêrom de hannen gear dwaan, “kerkmuren overstijgen, en, samen op de fundamenten die door onze voorouders gelegd zijn, verder bouwen”.
No kin jo soks letterlik en figuurlik léze. Tusken de rigels troch léze kin ek, en dan lés ik; wy mat fusearje ! Om safier te kommen seit de auteur mat der earst restaureare wurde en dan, dan “wint het oude weer aan schoonheid” sa kin we léze.
My tinkt, by in fúzje kin jo better sprêkke fan renovearje, moderniseare; of, yn bouwtaal sprutsen; it hout derút en keunststof deryn; dat betsjut minder ûnderhâld en dus minder minsken en kosten…..! By in restauratie is it just de bedoeling om alle besteande, karakteristieke eigenskippen te bihâlden fan in gebouw: it straalt waarmte út! fertale we dit nei in (tsjerke-)mienskip , wit dan dat hout “libbet” en keunststof net…..
In foarbyld dêrfan makke ik mei by it 50-jierrich bistean fan it Honk: alle karakteristieke eigenskippen bin nei al dy jierren nog altiid deselde! Houden zo!
