Natuurlijk ben ik gezagsgetrouw en heb ‘eerbied voor de overheden, die over mij gesteld zijn’; zo hoort dat tenminste.
In onze democratie wordt geregeerd door het volk. Maar wat, als haar vertegenwoordigers bij hun beslissingen blijk geven van beperkt inzicht, onkunde, persoonlijke- of partijbelangen?
Mijn vertrouwen is langzaam tanend in allerlei bestuurlijke grootheden op, politiek, economisch en maatschappelijk gebied. Ik noem wat klachten:
Bij belastingheffing worden zwakkeren onder druk gezet en tot armoede gedreven, terwijl vermogenden en leidinggevenden buiten schot blijven, zelfs op legale wijze.
Banken, verzekeringen en commercie vergroten hun invloed op ons dagelijks bestaan en handelen.
Wanbeleid en onkunde zorgen voor schandalen en verspilling van algemene middelen ten koste van de gemeenschap.
In de zorg voor geestelijk- en lichamelijk zieken en bejaarden worden door managers vorstelijke salarissen verdiend, terwijl geen geld overblijft voor ‘handen aan het bed’. Hetzelfde gebeurt in de sociale woningbouw.
Bij het vluchtelingenvraagstuk wordt beschaamd weggekeken en regeert besluiteloosheid.
We buiten de natuur uit en storen ons niet aan wetenschappers, die al jaren waarschuwen.
We maken op naïeve wijze gebruik van massamedia en hebben geen weet van de wijze, waarop we nu en in de nabije toekomst worden gemanipuleerd.
Hoe kom ik tot deze klachtenlijst? Lees Ezechiël 34 er maar op na; het was toen niet anders!
Ten tijde van het Bijbelverhaal waren in een theocratie de wetten in de Thora leidend, de priesterkaste werd beschouwd als de overheid. Dissident Ezechiël zag hun leiding ook niet meer zitten. Zijn woorden kun je zo vertalen naar vandaag!
In de Bijbel wordt het beeld van de herder vaak genoemd. Dat beeld moeten wij als geloofsgemeenschap maar koesteren en zoveel mogelijk aan de man brengen. We zijn in wezen allen herder ten opzichte van onze naaste. Die gedachte moet al onze handelingen en beslissingen bepalen, elke dag weer.
Pastoraat binnen én buiten de gemeente overstijgt de theologische verschilpunten tussen onze kerkgenootschappen in ons land en past als remedie in elk systeem.
