Op een van de mooie zomeravonden van de afgelopen dagen moest ik even naar de ‘Broek’. Toen ik in de auto stapte, viel mijn oog op deze knalgroene sprinkhaan. Hij zat op de buitenspiegel en had geen last van het openen van de deur of van het starten van de motor. De sprinkhaan zat daar gewoon. En “vergezelde” me de hele reis heen en terug. Ik dacht dat het op een gegeven moment waarschijnlijk door de wind zou worden meegesleurd. De sprinkhaan hield stand en zette door. Een keer hurkte hij heel ver naar beneden met zijn slanke lichaam, waardoor hij zich zo “gestroomlijnd” mogelijk maakte. Of hij plaatste zich direct op het spiegelvlak ertussenin. Zelfs de schittering van de zon leek hem niet te deren. Toen ik weer thuiskwam, nam ik een stuk papier en gaf het voorzichtig een nieuwe plek op een mooie margriet. Na zijn opmerkelijke “rit op de autospiegel” mag hij zijn bestaan niet meer uitsloven in onze donkere, kale en koele garage…
Deze sprinkhaan fascineerde me. Ik was verrast dat hij de autospiegel zo lang en schijnbaar zonder moeite kon vasthouden. Een wonder van Gods schepping, dacht ik. Respect. Ik realiseerde me weer hoe wonderbaarlijk God onze wereld heeft bedacht. Ik denk dat ieder van ons zulke momenten van pure verbazing kent. En gefascineerd zijn door de pracht van de schepping. Zeker nu in de zomer met zijn weelderige natuur. Tegelijkertijd krijg je dan het gevoel dat je heel nietig, heel beperkt ben in wat je bent en wat je kunt. Dat er een “Baas” is die de leiding heeft over het grote geheel.
Is de schoonheid van de natuur niet als een glimp van Gods toekomstige glorie? Is de schepping niet een regelrechte liefdesverklaring van de Here God. De schoonheid van de natuur, de harmonie waarmee alles bestaat, je ziel raakt en indruk maakt. Wind en water, blauwe luchten, witte wolken, kleurrijke bloemen, weelderig groen, het tsjirpend geluid van de sprinkhaan en stilte … de schepping ademt leven, het maakt leven mogelijk, het geeft ons overvloed. Gods goedheid …
Hoe groot, hoe wonderlijk zijn ’s Heren werken:
Hij onderhoudt Zijn schepping dag aan dag.
O, mochten wij Zijn hand daarin bemerken,
het zou ons stil doen zijn, vol diep ontzag…
