Er was eens een tijd …
… dat mensen ongelooflijk bang werden, zelfs begonnen te schreeuwen als je met een masker een bank binnenliep;
… dat de mensen die wc-papier en pasta hamsterden als ‘niet normaal’ werden beschouwd;
… dat mensen die geen de hand wilden schudden werden beschouwd als ongemanierd;
… dat de uitdrukking ‘uit eten gaan’ niet betekende dat je je eigen bord naar eigen balkon of tuin moest brengen;
… dat het niet zo erg leek om uit een grote trom met noten, drop, pepermuntjes of koekjes te snoepen;
… dat “Corona” gewoon een lekker Mexicaans biertje was;
… dat iemand die zijn mond niet bedekte terwijl hij/zij niesde ‘gewoon’ vies was, maar geen misdrijf;
… dat mensen die bij je vandaan bleven je wellicht op het idee brachten dat je vergeten was je deodorant te gebruiken;
… dat een maand vrij van werk of school leek alsof het leuk zou zijn;
… dat het journaal over basale dingen ging als brexit, milieu, pensioenakkoorden of verkiezingen;
… dat je naar de supermarkt kon zonder latex-handschoenen of een wolkje ontsmettingsspray;
… dat saladebars en buffettafels nog zonder ‘nieswachten’ konden;
… dat de koning, premier en minister via de tv het vaderland hooguit eens per jaar toespraken, niet eens keer per week;
… dat je je schuldig voelde als je niet naar je oma ging;
… dat je allemaal activiteiten opsomde die je zou gaan doen als je niet zoveel hoefde te werken;
… dat je het excuus gebruikte: “Ik wou dat ik het kon, ik heb gewoon geen tijd”;
… dat je een dokter, verpleegster, leraar, politieagent, chauffeur of kassamedewerker spaarzaam bedankte;
… dat je het normaal vond dat je sport(scholen), kappers, tandarts of het gemeentehuis spontaan kon bezoeken;
… dat mensen gewoon op zondag naar de kerk gingen;
… dat je jezelf beloofde dat als dit alles voorbij was en de dingen weer normaal waren, je die kleine dingen nooit meer als vanzelfsprekend zou beschouwen.
Kun jij je die tijd nog wel herinneren … nou ik wel !
