“Dan komt de maitiid, de maitiid yn it lân, dan laket alles, alles jin sa oan” In bekend frysk ferske wer’t de maitiid yn besongen wurd. De natoer op syn moaist, it fee yn it lân, de fûgels en de blommen, alles is fris en fleurich, krekt as is alles wer nij! En it is nuver, mar ek iksels merk dat ik der wat fan mei krij. Eltsenien liket wol wat fleuricher wat ùtbundiger. Ja, jo soene wol wolle dat it altyd maitiid blean. Dat alles hieltyd mar wer opnij begjint en de folle, frisse wyn al it negatieve en populistische gedoch fuort blaast. Wa wit, soe it oerslaan op ùs maatskippij en ùs wer yn in”positieve flow”bringe, omsjen nei elkoar bijvoorbeeld. Ja, mei in maitiids-bril op sjogge jo mei oare eagen nei de wrâld en ùs eigen omjouwing. It “gewoane”groeien en bloeien sjogge jo dan wer as bisûnder. Want minsken ,lit we wol wèze, wat libje wy yn in geweldich lân. In sosiaal stelsel dat klinkt as in klok, iten en drinken yn oerfloed, al ha guon minsken noch net goed yn’t snotsje wat earlik diele ynhâld. In “VVD-er” hat nooit genôch, en in “socialist” fielt him of har altyd te koart dien, mar de maitiid is foar ùs allegearre, lykas de sinne en it reinwetter. As wy no ris mei syn allen de “maitiids-bril”opsette, wa wit, wurd it dan foar de minsken dy’t yn har libben de hjerst ûnderfine ek noch in fleuriche simmer!
