Het is avond en ik zit zoals zo vaak achter de laptop. Nee, geen werk, maar aan de slag voor de kerk. Er is altijd wat te doen: vergadering voorbereiden, een verslag doorlezen, een stukje schrijven voor de Paadwizer, of de website, bezig met een flyer voor het dorp, een nieuw rooster maken voor volgend jaar… Soms voelt het of het nooit genoeg is, er is altijd wat te doen. Maar ik ben geen machine, en soms is de batterij even leeg. Een enkele keer lukt het om een filmpje kijken, of een boek te lezen (meestal ‘s avonds op bed nog een paar bladzijden). Morgen is het vrijdag, mijn vaste vrije dag. In de praktijk is de dag gevuld met wasjes draaien, collecte lopen, herfstbladeren bij elkaar vegen, een bezoekje brengen, de boodschappen voor het weekend/de volgende week, én standaard ook weer kerkenwerk.
Maar er is één hobby waarvoor ik dan nog wel eens de boel laat liggen: de Formule 1. Op de vrijdag zijn de eerste trainingen, en die zijn (tot nu toe) live te volgen op tv. En tussen de wasjes, de laptop en de boodschappen door, kan het zo maar zijn dat ik even op de bank te vinden ben met een kopje thee of koffie. Even kijken hoe snel de auto’s over het circuit gaan, wie waar van de baan schuift, en wie elkaar (soms letterlijk) in de weg – of achterna – zitten. Even los van alle dagelijkse taken en beslommeringen. Waarschijnlijk heeft u dat ook wel, zo’n programma of kleine afleiding; ik gun het in ieder geval iedereen. Een moment om tussen alle dagelijkse drukte door toch te kunnen ontspannen. Even dan .. en weer door! Een pitstop, als u wilt.
We zitten vlak voor Advent, een periode waarin we in afwachting zijn van de komst van Jezus. En alleen al dat ene woordje ‘afwachting’ geeft aan dat we niet alles in de hand hebben, maar dat het van God afhangt. Het laat ook weten dat we alles waar we druk mee zijn, in Zijn handen mogen leggen. Dat, samen met onze vragen, zorgen, verdriet of onzekerheid, en ook met onze blijdschap en dankbaarheid. Laten we daarom de komende tijd proberen om zo in de komende weken ook wat rust te vinden, meer stil te staan bij juist niet alle dagelijkse drukte en beslommeringen, maar meer gericht op elkaar en op de komst van God.
