Jierren lyn haw ik dit prachtiche stik lêzen en ik soe it graach mei jimme diele wolle:
Op in fleanfjild hearde ik in gesprekje fan in heit mei syn dochter krekt foar dat hja fuort gean soe. It tiidstip fan har flecht wie al oankundige en hja stienen ticht by de feiligheidsslûs mei de earmen om elkoar hinne. De man sei: ‘Ik hâld fan dy, ik winskje dy genôch’. Sy op har beurt sei: ‘Heit, ús libben mei-elkoar is mear as genôch west. Dyn leafde is alles wat ik nedich bin, ik winskje dy ek genôch, heit’. Sy joegen elkoar in tút en hja rûn fierder. Hy rûn nei it rút wêr ‘t ik siet. Wylst hy dêr stie koe ik sjen dat hy wol gûle woe en ek gûle moast. Ik besocht gjin ynbreuk te meitsjen op syn privacy mar hy kearde him nei my ta mei de fraach: ‘Hawwe jo wolris ôfskie fan immen nommen wylst jo witte dat it de lêste kear is ?’ ‘Ja’ antwurde ik, ‘dat haw ik; mar, ferjou my dat ik it freegje, wêrom is dit ôfskie foar altiid?’. Hy antwurde:Ik bin âld en sy wennet hjir fier wei. Ik haw ûndersiken yn it foarútsicht en de realiteit is dat har folgjende reis hjirhinne wêze sil foar myn begraffenis’. ‘Doe ‘t jimme ôfskie namen hearde ik jimme sizzen: Ik winskje dy genôch; Mei ik freegje wat soks betsjut ?’. Hy glimke: ‘Dat is in winsk dy ‘t trochjûn is troch de foargeande generaasje. Myn âlders seinen it regelmjittich tsjin oare minsken. Hy wachtte efkes en wylst it like dat hy him alles oan ‘t yn detail herinnere glimke hy noch mear. ‘Wannear ‘t wy seinen: ‘Ik winskje dy genôch’ woenen wy graach dat de oare persoan in libben hie mei genôch positive dingen om fjirder te kinnen’ sa gong hy fierder en wylst hy him nei my ta kearde dielde hy, alles opdjipjende út syn herinneringen, it folgjende mei my:
‘Ik winskje dy genôch sinne om dyn libbenshâlding helder wêze te litten,
ik winskje dy genôch rein om de sinne des te mear te waardearjen.
ik winskje dy genôch lok om dyn geast libben te hâlden,
ik winskje dy genôch pine sadat de lytsere genoegens fan it libben grutter lykje.
Ik winskje dy genôch posityfs om dyn ferwachting ynfolje te kinnen,
ik winskje dy genôch tsjinslach om alles wasto hast te waardearjen.
Ik winskje dy genôch ‘Wolkom” om dy troch it difinitieve ‘Farwol’ te helpen.
Syn eagen rûnen fol mei triennen en hy rûn fierder.
Myn freon, ik winskje dy genôch.
‘Ik wens je voldoende’
Op een vliegveld ving ik een gesprekje op tussen een vader en een dochter vlak voor het vertrek. Haar vertrekvlucht was reeds aangekondigd en ze stonden vlak bij de veiligheid-sluis met de armen om elkaar heen. De man zei: ‘Ik houd van je, ik wens je voldoende’. Zij op haar beurt zei: ‘Vader, ons leven tezamen is meer dan voldoende geweest. Jouw liefde is alles wat ik nodig heb, ik wens jou ook voldoende, pa’. Ze kusten elkaar en zij liep verder. Hij liep naar het raam waar ik zat. Terwijl hij daar stond kon ik zien dat hij wel wilde en wel moest huilen. Ik probeerde geen inbreuk te maken op zijn privacy, maar hij keerde zich naar mij met de vraag: ‘Heeft u wel eens vaarwel gezegd tegen iemand terwijl je weet dat het de laatste keer was?’ ‘Ja, dat heb ik’ antwoordde ik hem ‘maar, vergeef mij dat ik het vraag, waarom is dit een afscheid voor altijd?’ vroeg ik. Hij antwoordde: ‘Ik ben oud en zij woont hier ver vandaan. Ik heb onderzoeken in het vooruitzicht en de realiteit is dat haar volgende reis hier naartoe voor mijn begrafenis zal zijn’. ‘Toen jullie afscheid namen hoorde ik jullie zeggen: Ik wens je voldoende; Mag ik vragen wat dat betekent?’ Hij glimlachte: ‘Dat is een wens die is doorgegeven door voorgaande generatie. Mijn ouders zeiden het regelmatig tegen anderen’. Hij wachtte even en terwijl het leek alsof hij zich alles in detail herinnerde werd zijn glimlach groter. ‘Wanneer wij zeiden ‘Ik wens je voldoende’ wilden we graag dat de ander een leven had met voldoende positieve dingen om verder te kunnen gaan’ vervolgde hij en terwijl hij zich naar mij toekeerde deelde hij, puttende uit zijn herinnering, het volgende met mij:
‘Ik wens je voldoende zon om je levenshouding helder te laten zijn,
ik wens je voldoende regen om de zon des te meer te waarderen.
Ik wens je voldoende geluk om je geest levend te houden.
Ik wens je voldoende pijn zodat de kleinere genoegens in het leven groter lijken.
Ik wens je voldoende positiefs om je verwachting te kunnen invullen.
Ik wens je voldoende tegenslag om alles wat je bezit te waarderen.
Ik wens je voldoende ‘Welkom’ om je door het definitieve ‘Vaarwel’ te helpen’.
Tranen vulden zijn ogen en hij liep verder.
Mijn vriend, ik wens je voldoende.
