Ik kijk op de klok en het is eerder dan verwacht. Morgen is het weer die dag: ons wordt een rustdag gegeven. Daarbij ben ik mezelf bewust: eigenlijk is elke dag en elk uur vrije tijd! Maar dat gaat vaak verloren in mijn dagelijks leven …
We vliegen in volle vaart van de ene dag in de andere. God zij dank, het is weer zondag! Het ankerpunt van de week, een dag om op adem te komen. De deuren van de kerken staan open voor iedereen. Het luiden van de klokken is een herinnering daaraan: zondag is een tijd voor God, een dag voor jezelf, een dag om na te denken over het geloof, om je vragen en wensen bij God te brengen, om oriëntatie te vinden en je door de Bijbelse boodschap te laten troosten en versterken. Zondag is het lichtpuntje aan het einde de alledaagse tunnel. We worden door God gevraagd om ons best te doen om aardig voor elkaar te zijn, om elkaar lief te hebben in welke fase van ons menselijk bestaan we ons ook bevinden, om te beseffen dat het leven geen competitieve race moet zijn, maar een gedicht, langzaam en met zorg geschreven.
We denken veel te weinig na over het bijzondere van de zondag, die ene vrije dag in de week die God ons heeft gegeven. Er valt veel te leren van de joodse traditie, waarin de viering van de sabbat een grote rol speelt. Maar we kunnen ook voor onszelf bedenken waar de door God gegeven vrije dag goed voor zou kunnen zijn. Natuurlijk voor rust en een gelukkig samenzijn. Maar misschien ook om wat afstand te nemen van het dagelijkse leven. Een vrije, zorgeloze dag kan het leven een lichtheid geven die anders maar al te gemakkelijk verloren gaat. Misschien kan de zondag zelfs dienen om even afstand van jezelf te nemen. Om te beseffen dat het o zo belangrijk is om de Here God echt dankbaar te zijn!
Juist die dankbaarheid brengt grote vreugde teweeg, en degenen die echt gelukkig zijn, willen hun vreugde met anderen delen. Oefenen in dankbaarheid en vreugde begint daarom met open ogen, open oren en een open hart. Met oog voor de mooie en succesvolle dingen en gebeurtenissen die je dagelijks tegenkomt. Met oog voor de kleine dingen en schijnbaar vanzelfsprekendheden die niet zo vanzelfsprekend zijn. Wat we meestal pas merken als ze er niet meer zijn. Vreugde en dankbaarheid zetten de rekenregel op zijn kop, omdat het zich vermenigvuldigt als je het deelt. Heb de moed om die dankbaarheid en vreugde te vergroten, want er is nooit te veel echte vreugde in onze wereld! En ja … misschien moeten we meer om onszelf lachen. En ook over onze drukte, die ons de hele week drijft. In ieder geval op zondag.
Vooral zondag is de dag die tijd geeft. Op zondag is er tijd om te rusten, tijd voor elkaar, tijd om te nemen, tijd om te geven, tijd om kracht te putten. God heeft deze rustdag gepland toen hij de wereld schiep. Na zes dagen werken en creëren, heb je een pauze nodig, rust. Hierin schuilt een diepe wijsheid. Ze zegt: Mensen zijn meer dan wat ze doen. Er is een dag die gewoon viert dat je er bent. We hebben deze rustdag nodig om ons eigen scheppende vermogen voor lichaam en ziel in stand te houden. Zondag viert het geschenk van het leven.
Met dit in gedachten, een fijne zondag – elke week opnieuw!
