Jaren lang deden we het Rock Solid programma met de tieners bij Youth for Christ Leeuwarden. Een van de thema’s die we in de eerste weken deden had de titel ‘Hoeveel ben je waard’. Het blijft een vraag die mij regelmatig weer bezoekt. Op allerlei manieren nadenken over hoeveel jij als mens waard bent. Ben ik iets waard of wie vind mij iets waard? Tijdens een godsdienstles een aantal jaar geleden was ik met een groepje 1e jaars van het VMBO ook aan het nadenken over deze vraag. Iedereen vond dat iedereen net zoveel waard was. Hoeveel losgeld moeten je ouders vragen als jij ontvoerd wordt? Leuke vraag om over na te denken. Miljoenen euro’s! Misschien wel miljarden! Toen stelde ik de vraag of een gehandicapt iemand net zoveel waard is. Of een man die zijn vrouw slaat net zoveel waard is. Of Hitler, of in onze context Poetin, net zoveel waard is als jij. Dat leverde erg spannende gesprekken op die ineens een ander antwoord kreeg op vraag of iedereen net zoveel waard is. Niet dus?! Nu hebben wij mensen in huis uit Oekraïne. Mensen die recht hebben op veiligheid en een warme plek waar je mag zijn. Een moeder met 3 kinderen is vorige week weer terug gegaan en een moeder met 2 kinderen woont nog bij ons. We kunnen niet de wereld redden en we doen een beetje wat we kunnen. Tegelijk komt deze vraag weer terug. In het FEC in Leeuwarden zitten al maanden, heel veel maanden, vluchtelingen die ook moesten vluchten. Ze zitten nu met heel veel mensen in een te kleine en onpersoonlijke hal. In Ter Apel komen veel teveel mensen dan dat er opgevangen kunnen worden. Mensen moeten zelfs op stoelen buiten slapen. Mensen die allemaal NIET uit Oekraïne komen. En dan de vraag: als mensen uit Syrië net zoveel waard zijn als mensen uit Oekraïne, waarom krijgt de een binnen een week leefgeld wat best ok is, en de ander bijna niet? Als ze beide net zoveel waard zijn, waarom krijgt de een binnen een aantal dagen een BSN nummer en mogen ze gewoon legaal werken en die anderen niet? Als we echt geloven dat mensen gelijk behandeld moeten worden omdat iedereen net zoveel waar is, waarom gaan voor de een alle deuren, letterlijk alle huisdeuren open en bieden we een warme en veilige plek, en blijven we afstand houden van de anderen? Als ik uit Sierra Leone zou komen, zoals onze logeer tiener mama met baby van 1, zou ik best jaloers worden op mensen uit Oekraïne. Alles wordt voor hen uit de kast gehaald, terwijl deze tienermoeder uit een ander land niet mag studeren, niet mag werken simpel omdat zij geen BSN nummer heeft, en niet alle deuren opengaan. Ik ga dit niet oplossen, maar het knaagt wel. We doen wat we kunnen, maar als we echt geloven dat iedereen evenveel waard is dan moeten we misschien wel eens andere keuzes maken. Zover gingen de gesprekken bij Youth for Christ meestal niet en in de godsdienstlessen die ik gaf ook niet, maar we moeten scherp blijven. Misschien met die simpele vraag: What Would Jesus Do!
