Een mooie uitspraak, genieten van genoeg. Het klinkt zo simpel, maar toch kunnen wij mensen daar soms maar lastig mee omgaan. Want we zijn geconditioneerd om toch weer meer te willen, beter, hoger, verder, nooit genoeg. Deels zit dat in de mens, een manier om te overleven: zoeken naar voedsel, kleding, onderdak. Maar deels is het ook opgedrongen door de commercie: wil je dit niet hebben? Dit heb je echt nodig! We staan dagelijks bloot aan vele verleidingen, reclames, maar ook kijkjes bij een ander via de social media. En dan denken we al snel: oh ja, dát is mooi, dat wil ik ook!
Maar al die spullen en wereldse zaken maken ons niet per definitie gelukkig(er). Misschien juist wel niet. Wat veel waardevoller is, is beseffen dat we het goed hebben en daarvan te delen. Want iets geven maakt veel gelukkiger, dan almaar meer te kopen en te bezitten. En dat geven kan ook heel klein zijn, een woord, een gebaar, een kopje koffie drinken met elkaar. Even écht vragen hoe het gaat of gewoon een arm om een schouder.
Genieten van genoeg is een oefening in dankbaarheid. Gewoon eens zitten en beseffen wat we allemaal hebben ontvangen: gezondheid, vrede, werk, kinderen, onderdak, eten en drinken, maar ook de natuur om ons heen, de warme stralen van de zon, een wandeling door het bos. In deze tijd van verwachting en bezinning kun je dit dagelijks doen: even in een rustmoment beseffen wat je hebt, en dan te bedenken: wat zijn we gezegend!
Genieten van genoeg. Dan gaat delen ook vanzelf, want in dat besef zie je heel helder wat je kunt doen voor de ander. Probeer het maar!
