Als er iets de gemoederen bezighoudt deze tijd, dan is het het gemis aan verbondenheid met elkaar. Iedereen die ik spreek in en rond de kerk, heeft daar zorgen om. De diensten worden minder bezocht, door de coronamaatregelen. We vergaderen minder en op gepaste afstand, er is geen koffiedrinken na de dienst en ga zo maar door. En ieder is op zijn of haar manier aan het zoeken naar oplossingen. Waar de één zegt: “Stop met die livestream, dan komen ze wel weer naar de kerk” vind de ander juist de livestream een zegen: “Zo komt de boodschap bij de mensen thuis en bereik je ook publiek dat er anders niet was.”
Nu staan we aan het begin van het nieuwe seizoen. Het is puzzelen hoe, maar zeker is dát we van start gaan. Want waar het eerst allemaal vreemd en onwennig was, raken we nu langzamerhand een beetje gewend aan de situatie. Vergaderen op anderhalve meter voelt al redelijk gewoon; en voor andere zaken is ook een oplossing te vinden. We maken wat meer gebruik van het kerkgebouw, want niet iedereen heeft thuis de ruimte om een groep op anderhalve meter te ontvangen. Maar goed, daar is het gebouw tenslotte ook voor bedoeld. Het gebouw heet niet voor niets “de Ontmoeting”.
Waar we in het dagelijks leven mondjesmaat weer naar school en kantoor kunnen, willen we dat ook binnen de kerkgemeenschap weer opbouwen. Dus denken we na over de Bernetsjerke, de start van het seizoen in de kerkdienst, een startdag voor de jeugd, maar ook een start voor de nieuwe kerkenraad. Want de basis ligt in de verbondenheid, elkaar kennen en weten te vinden. Elkaar moed inspreken en ervaringen delen. Keuzes maken en beslissingen nemen. En dat gaat gewoon door, ook nu.
Ik las een mooie tekst in mijn digitale Bijbel-app: “De Heer staat aan uw kant, zolang u aan Zijn kant staat. Als u Hem zoekt, zal Hij zich door u laten vinden, maar als u zich van Hem afwendt, zal Hij zich van u afwenden.” ……. “Wees dus vastberaden en geef de moed niet op: voor uw inspanningen zult u beloond worden.” [2 Kronieken 15: 2b en 7].
Daar gaat het wat mij betreft om: we moeten niet bij de pakken neerzitten en denken: dit komt nooit meer goed. Van ons wordt verwacht dat we actief zijn. We moeten blijven zoeken naar oplossingen, en mogen God daar ook om vragen. Alleen als we het echt willen en ons daar voor inzetten, blijft de verbondenheid bestaan. Daarom doe ik hierbij een beroep op jullie allemaal: geef de moed niet op! Alleen door samen te blijven werken aan nieuwe vormen van verbondenheid en kerk-zijn, gaat het lukken. Ik reken op jullie!
