In de Paadwizer las ik dat de kerkenraad zich de komende tijd wilde verdiepen in de vraag: “Hoe gaan we om met alle invloeden die in onze tijd op ons, en zeker op onze jongeren afkomen vanuit de sociale media.” Nu is social media heel veel, heel breed, en heel persoonlijk. En wordt het al snel al negatief weggezet.
Deze week nog hoorde ik een collega, die verzuchtte dat de beppesizzers nog maar één ding deden: op de computer. Ze zonderen zich helemaal af, was de klacht. “Doe even wat”, had beppe gezegd: “pak een boek of doe een spelletje”. “Beppe altijd met haar boek”, was het antwoord. Een duidelijk geval van een generatiekloof als je het mij vraagt. En eigenlijk lost het lezen van een boek voor het sociale aspect ook niets op. Daarmee zonder je je net zo goed af van de buitenwereld, tenminste zo vergaat het mij als ik een goed boek heb. Bovendien kunnen we immers ook niet meer zonder computer en zonder smartphone. Het is onze agenda, ons naslagwerk, onze encyclopedie, onze verbindingslijn met vrienden en bekenden. We luisteren onze muziek erop, checken de mail van thuis en werk, internetbankieren en whatsappen er op los, kijken filmpjes en chatten. En natuurlijk beïnvloed het ons, en onze jongeren. Maar niet noodzakelijkerwijs negatief. Juist in deze tijd ontstaan er heel veel mooie dingen via de social media. Zo wordt er massaal gedeeld en meegeleefd, wordt er gezocht naar vermiste personen, worden er via crowd funding mooie initiatieven gesteund met geld, kun je makkelijker dan ooit samen reizen, worden bezittingen gedeeld en allerlei sociale evenementen georganiseerd, vinden werkgever en werknemer elkaar op LinkedIn en boeken we kamers via Airbnb.
Natuurlijk is het niet altijd zichtbaar wat iemand doet op de computer of telefoon, maar als wij vroeger onderweg waren met vrienden, was het onze ouders ook niet altijd duidelijk wat we deden, waar we waren of met wie. Het begint met vertrouwen in onze jeugd en in hun eigen beoordelingsvermogen over wat ze wel en niet willen zien of opzoeken. Als je daarover met ze in gesprek gaat, zul je merken dat ze zelf heel goed het onderscheid kunnen maken en dat ook doen! Toon belangstelling, vraag of ze je iets willen vertellen over wat ze bezighoudt, en je zult zien dat ze dezelfde dromen en idealen hebben als wij. Het zit gewoon in ieder van ons, om onze eigen weg te willen vinden, en elke generatie doet dat op zijn of haar eigen wijze. Geef ze de ruimte en het vertrouwen dat ze het kunnen. Stimuleer en help waar nodig, en deel je eigen hoop, dromen en idealen ook -juist- met hen. Dat geldt voor ieder van ons, en ook voor de kerkgemeenschap. Misschien wordt het tijd voor een social event waarbij we de jongeren vragen om hun idealen eens met ons te delen, en ons wegwijs te maken in hun wereld?
