December is de tijd van de goede wensen. Er komen allerlei kleurige kaartjes door de bus van lieve mensen die aan je hebben gedacht. En daarop staan aardige dingen: ze gunnen me het beste. En eigenlijk zou ik ze allemaal wel willen beantwoorden, en aan alle mensen in de kerk en in mijn vorige gemeenten en in mijn familie en de kring van bekenden ook iets willen sturen, maar daar is geen beginnen aan. Ik zou een dag aan het schrijven zijn, en zelfs met het gereduceerde tarief van World Servants zou het aardig in de papieren lopen.
Maar wat ik vooral lastig vind: wat moet ik mensen toewensen? Als ik op Nieuwjaarsdag en de dagen erna mensen tegenkom: wat zeg ik dan? Ik kan het natuurlijk houden bij een simpel: “Gelukkig Nieuwjaar” – maar is dat voor een dominee niet wat oppervlakkig? Ik kan ook de andere kant op gaan: “Veel heil en Gods zegen” – maar klinkt dat niet wat ouderwets, en spreekt het mensen die niet geloven wel aan? Ik moet bekennen dat ik ook wel eens een trucje hanteer. Dan geef ik mensen de hand, en ik kijk ze verwachtingsvol aan, en meestal zeggen zij dan wel wat, en dan sluit ik aan met “Insgelijks” of “Ik winskje jo itselde”. Dat gaat in elk geval nooit mis. Maar echt bevredigen doet het me niet.
Wat moeten we elkaar toewensen voor 2017? Natuurlijk: je gunt elkaar alleen maar mooie dingen. Maar is dat altijd goed voor ons? Word je niet meer gevormd, als je af en toe ook wat hobbels (mits niet te grote) in je leven tegenkomt? Maar ik kan slecht zeggen: Ik hoop dat u dit jaar wat problemen krijgt!
En daarom moet ik het misschien maar houden bij: “De beste wensen”. En wie mij kent weet wat ik dan bedoel: wat het beste is, niet naar onze eigen smaak, maar in de ogen van God.
