Op maandag 6 februari begon de heftige aardbeving in Turkije en Syrië. Juist in een gebied waar veel vluchtelingen wonen en waar de Syrische oorlog zo gewoed heeft. De beelden zijn aangrijpend. De aarde beeft. Aan de noordkant van de Zwarte Zee brengen Russische soldaten veel ellende. De ravage lijkt op elkaar, al zijn het in de Oekraïne mensen die het veroorzaken. De wereld die soms zo raadselachtig kan zijn is nog vreemder geworden. Dan toch maar carnaval vieren? Kan je zorgen wegdrinken of wegvieren?
Toen Jezus wist dat de tijd in vervulling kwam van Zijn opneming richtte Hij Zijn blik (letterlijk: Zijn gezicht) naar Jeruzalem (vgl.Lc.9, 52). In de paar jaar dat Hij op aarde werkte bleef nog heel wat onopgelost. Toch richtte Hij Zich op Jeruzalem omdat Hij daar het offer van Zijn leven zou brengen tot redding in deze wereld. Het doel was voor Hem dat offer te brengen en Zijn opneming in de hemel.
In de verwarring en machteloosheid bij al het lijden dat we zien, is het goed ons te blijven richten op Zijn offer – op Hem Die opstond uit de dood en vanuit de hemel voor ons zorgt. Temidden van de verwarring vieren we Zijn komst en zien uit naar wat Hij zal brengen als de tijden vervuld zijn.
